#1
О Крым, нязьведаная казка
Жыцьця мінулага вякоў,
Адным якія былі ласкай,
Для іншых – скрыгатам акоў!
У шумным пробегу сталецьцяў
Нішто цябе, Крым, не згняло, –
Таксама цягнуць рыбу сеці,
Таксама птушка мкне ў сіло.
Адвечным ладам шуміць мора,
А зь ім – магнолія, платан...
Аб чым яны з сабой гавораць, –
Спытайся ночку ды туман!
#2
На узьбярэжжы крымскіх вод
У неба сінь глядзіць Ай-Петры, –
Над ёй аблокаў карагод,
Пад ёй прапасьцістыя нетры.
Глядзіць Ай-Петры ў дол з вышын –
На белы хаты, на палацы,
На стужкі каменных пуцін –
Плады нявольніцкае працы.
А я – з далёкіх ніў пясьняр –
Па Гаспры з кута ў кут снуюся.
Гняце мне думкі Крыма чар,
Маркотна мне безь Беларусі.
#3
Гаспра, мілы мой прыпынак!
Я ўжо скончыў свой спачынак
I цябе я пакідаю,
Да свайго імкнуся краю.
Будзь прыветна, будзь здарова,
Як татарка чарнаброва!
Жыві доўга, як Ай-Петры,
Хоць і веюць буйны ветры!
Вам, магноліі, платаны,
Кіпарысы і каштаны,
Шлю я шчыра на прашчаньне
Ад бярозак прывітаньне!
1923
|
|
